Ciascuno di noi s'aggrappa, con forza, alla maniglia dell'autobus, come alle speranze che nascono la mattina sui nostri cuscini e muoiono, poi, ad ogni fermata. Le porte si spalancano e noi scendiamo insieme ai nostri sogni facendo evaporare insicurezze e debolezze. Un'altra giornata finisce e si ritrova il sentiero di casa.
Foto "Kids in a bus" di Valentine294.
3 commenti:
Ο πληθυντικός αριθμός
Ο έρωτας ,
όνομα ουσιαστικόν ,
πολύ ουσιαστικόν ,
ενικού αριθμού ,
γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού ,
γένους ανυπεράσπιστου .
Πληθυντικός αριθμός
οι ανυπεράσπιστοι έρωτες .
Ο φόβος ,
όνομα ουσιαστικόν ,
στην αρχή ενικός αριθμός
και μετά πληθυντικός :
οι φόβοι .
Οι φόβοι
για όλα από δω και πέρα .
Η μνήμη ,
κύριο όνομα των θλίψεων ,
ενικού αριθμού ,
μόνο ενικού αριθμού
και άκλιτη .
Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη .
Η νύχτα ,
όνομα ουσιαστικόν ,
γένους θηλυκού ,
ενικός αριθμός .
Πληθυντικός αριθμός
οι νύχτες .
Οι νύχτες από δω και πέρα.
Κική Δημουλά.
Ps: Telo leggo e telo traduco...
Il sogno continua a viaggiare, nonostante gli scossoni del bus e i buchi nell'asfalto. L'importante è sapere dove vanno, e imparare a seguirli lungo il loro percorso. E' anche di questo che ci nutriamo.
Un abbraccio chérie
Ady
Alle volte i miei sogni sono rimasti sull'autobus :(
Posta un commento